1985 | SPOREN VAN STAAL

Na bijna 70 jaar is de staalfabriek gesloten en gesloopt, de bloei van zuilen bestaat niet meer, een tijdperk lijkt nooit meer terug te komen. Gedenkboeken en tijdschriften lijken de enige herinnering, het standbeeld van de eerste directeur het enige monument.

Aan de buitenkant lijkt Zuilen onverschillig ten opzichte van haar eigen geschiedenis, maar aan de binnenkant zijn de wonden schrijnend. De arbeidersjeugd van Zuilen weet nu al van niets, de Zuilenaren reageren gelaten, opgelucht of geschokt.

De werkers bleven achter, achter de ramen, achter hun gevels, achter hun trots. En hier begint de zoektocht.