Voorstellingen

Inwoners van Oog in Al maken kennis met hun Nieuwe Buren, de bewoners van het AZC.

Een avond vol experimentele ontmoetingen tussen kunst, muziek en communities.

Ouders staan langs de lijn te schreeuwen alsof zij de coach zijn. Mensen dringen voor bij de kassa en doen net alsof ze het zelf niet doorhebben.

In de theatervoorstelling Ik ben er nog staan bewoners van Zuilen stil bij hun wijk, hun buurt en zichzelf.

tut Theater maakt deze theatrale tour met bewoners uit Hoograven, Kanaleneiland, Overvecht en Zuilen.

Vanaf 19.00 uur ben je van harte welkom in de prachtig versierde foyer van de Stefanus.

Hoe wordt er naar jou gekeken op straat en op internet? Door jezelf, door je ouders, door vrienden en bekenden?

We ontmoeten vandaag drie vrouwen uit Amsterdam Zuidoost: de oudste, de middelste en de jongste.

Verwacht! is op 26 oktober 2012 in première gegaan.

Samen met negen andere bezoekers neem je plaats aan tafel.

Mahmoud is een druk kind. Hij is druk met verenigingen, druk met regelen en druk met organiseren.

Na veel oefenen, zingen uit volle borst, kletsen, plezier maken en improviseren is het dan zo ver! Het Stut Koor laat horen wat het in huis heeft.

Lex vertelt zijn verhaal. (Ook al wil hij dat niet). Hij is 49 en kan niet lezen en schrijven. Daarom gaat hij nu naar school.

De voorstelling is een samenwerkingsproject tussen Stut Theater en Cumulus Welzijn Overvecht.

In DEES, JUUL & HETTY sluiten drie vrouwen zich uit protest op in hun flatje in Overvecht. Zij Zijn alledrie geboren in voormalig Nederlands Indië, het Indonesië van nu.

Hans, een dakloze, is overleden. Of niet? Het lijkt net of hij nog leeft! In ieder geval in de hoofden van de achterblijvers.

Sahar vertelt het verhaal van een vrouw die als meisje opgroeit in de mooie stad Kabul. Zij is gelukkig met haar familie en zij voelt zich nooit alleen, want in haar fantasie leeft Ariana.

Familie à la Turca zet rspannende thema’s op de kaart, die binnen de Turkse gemeenschap in de rvolkswijken van Nederland spelen.

De actuele gebeurtenissen van 2007 komen ook voor in het stuk, maar het belangrijkste zijn en blijven de wijkbewoners en hun geschiedenis.

In de provincie Utrecht wonen veel ex-vluchtelingen. Ze hebben het hele traject doorlopen. Wonen, werken, gezondheid, financiën, juridisch; alles is op orde.

Als hij een 28 jaar oud fotootje tevoorschijn haalt van het meisje en naar haar vraagt, laat het verleden zich niet meer de mond snoeren.

In Het lege huis maken de spelers het allemaal mee: voorzichtige liefde, hechte vriendschap, eenzaamheid en verdriet.

Güner en Soner, twee vrienden ( beiden 19 jaar) uit de Utrechtse wijk Overvecht laten in deze voorstelling zien dat hun vriendschap heel wat te verduren heeft.

Dit toneelstuk gaat over mensen die elkaar niet kennen, maar misschien wel in de zelfde straat wonen – in ieder geval in dezelfde buurt. Ze hebben weinig met elkaar te maken. Of toch wel?

Yasmina (‘Jasmijn’) is geschokt als ze ontdekt dat iemand in haar dagboek heeft zitten schrijven en nog wel in haar handschrift: Het lijkt wel een oud verhaal, een sprookje, maar tegelijkertijd is het het verhaal over haar toekomst

Jos Bours schreef de teksten naar aanleiding van interviews die werden afgenomen door Tecla Hobby en Marlies Hautvast.

Engelen is een toneelstuk met muziek en film waarin 11 mannen en vrouwen, ouders en kinderen, homo’s en hetero’s, spelen over hun eigen ervaringen.

Hafid is dus op het verkeerde pad gezet en vanaf dat moment lijkt het alsof alles in zijn leven misgaat.

In hetzelfde stuk zegt een Marokkaans meisje tegen haar vader: “Wij moeten ons niet meer kapot laten maken door de ogen van de mensen.

In Jong, snel… en wat nu? laat een groep meiden zien met welke dilemma’s ze kampen als het gaat over keuzes maken en doorzetten.

Het begon op zaterdagavond in de Potterstraat. Daar liepen twee rijen: de jongens de ene kant op en de meisjes tegenovergesteld.

Mimoun, Rachid, Abdou en Samir zijn allang geen kind meer als ze vanuit Marokko naar Nederland komen.