2002 | Krulletjes

Hafid is dus op het verkeerde pad gezet en vanaf dat moment lijkt het alsof alles in zijn leven misgaat. Op school krijgt hij de schuld van diefstal. De ‘bitchie’ Amal zegt dat ze met hem op een scooter van vierduizend ‘doekoes’ langs het Amsterdam-Rijnkanaal heeft gereden. “Hoe komt Hafid aan vierduizend gulden?”.

Hij weet dat hij onschuldig is, maar waarom verdenkt iedereen opeens hem? Is dat omdat hij zwarte krulletjes heeft? Zelfs zijn zus Bouchra, die altijd voor hem vecht als een leeuwin, weet niet meer of ze hem moet vertrouwen.

Intussen wordt het vuurtje van roddel en achterklap flink opgestookt door de Turkse Ceyda, die haar eigen opvattingen heeft over wat vriendschap tussen meiden is. Zo wordt langzamerhand alles op de spits gedreven. Dan komt de uitbarsting.

CEYDA: Met achttien jaar wordt de jongen een man. Een man is koel. Hij denkt na.
rMaar een jongen is kwaad. Zijn bloed kookt. Zijn hersens knallen uit zijn kop, hij kan niet meer denken. Geen woord, geen muur kan hem stoppen. Later krijgt hij spijt. Later. Te laat.

Improvisatie en regie Donna Risa, Marlies Hautvast
Tekst Jos Bours
Tekst muziek Zakaria el Houfi
Muziek Weshm, Marco Risa
Decor Pieter van Rooy
Lichtontwerp Nanda Coppens
Techniek Nanda Coppens, Bart Heijnemans
Spelers Bouchajb Bouazzaoui(Hafid), Ismael Ait Takassit(Noudir), Halima el Hamdioui(Bouchra), Muazzes Kilic(Ceyda), Siham Ouanouche(Amal)
Acquisitie & publiciteit Elsbeth Reijmers
Artistieke leiding Marlies Hautvast, Jos Bours
Zakelijke leiding Frans de Vette