2011 | RIMPELINGEN

In Rimpelingen ontmoeten vier mensen elkaar op een toneelvloer. Ze vertellen. Over vroeger en nu, over hun jeugd in Nederland of Marokko. Over fysieke problemen, opnieuw verliefd worden en het verliezen van een partner. Over het verschil tussen eenzaamheid en alleen zijn, over levenslustig en levensmoe zijn. Ze leren elkaar steeds beter kennen. Achter de gevels zitten de anderen. Zij komen de deur niet meer uit. Ze zijn onzichtbaar geworden.

Als je een wateroppervlak aanraakt, ontstaan er rimpelingen. Langzaam verspreiden ze zich. Een rimpeling komt obstakels tegen, maar overkomt deze door er overheen of er langs te gaan. Soms kaatst de rimpeling terug. Rimpelingen verwijzen ook naar rimpels, naar de zichtbare herinneringen aan het leven van een mens. Rimpelingen zijn het symbool voor die – soms vervloekte – tekenen van ouderdom die onontkoombaar zijn.

Gerda: Waar ging hij ook alweer over?
Omar: Hoe kun je dat nou vergeten?
Gerda: Gebreken Omar, gebreken komen met de nou ja. Waar ging hij ook alweer over?Femke: Over ouderdom!
Abdelkader: Wie is dom?

Rimpelingen is onderdeel van het project ‘Levenslust’ en kwam tot stand in samenwerking met GG&GD Utrecht en Indigo.

Spel Omar Beqqali, Femke van der Oord, Gerda van Oostveen, Mohand Afariad
Met Ton Jekel, Max Perrie, Joke Quirijnen, Greet Veldmeijer
Regie Donna Risa
Tekst Malou de Roy van Zuidewijn
Dramaturgie Jochem Naafs
Film Marcel Prins
Decor- en kostuumontwerp Annette Hildebrand

Nieuwsbrief

Meld je aan en we houden je op de hoogte van alle nieuwtjes, voorstellingen en andere mooie dingen.